Elke kerkelijke denominatie of richting koestert beeldbepalende figuren. Al lang overleden, maar nog sprekend in het heden. In de Hervormd Gereformeerde traditie vallen namen als die van ds. G. Boer, dr. A. van Brummelen en ds. W.L. Tukker op. Alle drie waren ze jarenlang voorzitter van de Gereformeerde Bond. Laatstgenoemde liet onder andere een klein en kernachtig boekje na. Ken je het?

Geen dik boek

Bij het onderwerp ‘de orde van het heil’ denk je wellicht aan dikke boeken en roodleren banden in de kast. Soms is dat waar, maar in het geval van ds. W.L. Tukker gaat het om een boekje van 92 bladzijden. Een belangrijk deel van zijn levenswerk. De titel dekt de lading: ‘De orde van het heil’. 
Het vormt een uitgave van een serie lezingen die ds. W.L. Tukker in de Broederkerk en Bovenkerk in Kampen hield. In zes lezingen behandelde hij de heilsorde van verkiezing tot heiligmaking. Met als doel om de ‘grondstukken van het geloof van de Reformatie’ te bewaren en door te geven. 

Breed publiek

Als iemand werkelijk iets te zeggen heeft, dringt dat door tot buiten de grenzen van zijn eigen kerkelijke denominatie. Tukker was zo’n boodschapper. Zijn collega ds. J. van der Haar bezocht één van de lezingen en schreef daarover. Ze waren een half uur van tevoren aanwezig. ‘Omdat deze lezingenreeks, van alle kant, uit Kampen en omgeving, zich in grote belangstelling verheugt. Hervormden, vrijgemaakt-gereformeerden, mensen van de gereformeerde gemeenten, studenten, predikanten van allerlei kerken, ja zelfs om beurten – gezonden door moederoverste – enkele nonnetjes gaven van hun interesse blijk. Want geluisterd werd er deze avonden.’ 
Van deze lezingen heb ik geen opnamen kunnen vinden. Wel vond ik latere opnamen over ‘de Wedergeboorte’ en ‘de Heiligmaking’ die hij in Sirjansland hield. Toen was zijn boekje over de heilsorde al van de drukpers gerold. De inhoud is van dezelfde strekking.

Niet alleen stevige theologie

Ds. W.L. Tukker hield van studeren. Hij schreef tijdens de periode dat hij in Bleskensgraaf diende: ‘De bescheiden studie die ik er maakte, verlegde zich met behoud van de mannen van de Nadere Reformatie, naar de vroegere Reformatoren hier te lande: Voetius, A. Marck, Maccovius, Van Mastrigt, Festus Hommius, Walaeus, Baudartius en vooral Calvijn.’ Ook kreeg hij steeds meer belangstelling voor de kerkvaders uit de eerste eeuwen van de kerkgeschiedenis. 

Toch was deze vrijgezelle predikant niet alleen een studiebol. Op latere leeftijd reed hij rond in een sierlijke Jaguar. Over smaak valt te twisten, maar ik begrijp hem wel.

Leestips:

• De orde van het Heil, ds. W.L. Tukker (Gereformeerde Bond, 1971)

• De zaligheid is in geen ander – leven en werk van ds. W.L. Tukker, door J.P. Neven (Blassekijn, 2001)