De vraag ‘God waar bent u?’ kwam Gert Nieuwenhuis niet vaak tegen tijdens zijn jaren in de zending. Nieuwenhuis vertelt over zijn periode in Nigeria: ‘Als je tegen mensen daar zei dat er heel veel mensen in Nederland zijn, die niet in God geloven, dan kijken ze je heel ongelovig aan.’ 

Kwetsbaar leven

In Afrika en Zuid-Amerika is volgens Gert Nieuwenhuis ontzettend veel lijden. Daardoor beleven mensen lijden op een andere manier. Nieuwenhuis sprak erover voor SDOK: ‘Het lijden zoals dit bij ons nauwelijks meer bij het leven hoort; daar hoort het als het ware bij het leven.’ Hij wijst erop dat de kindersterfte groot is en dat moeders geregeld sterven in het kraambed. ‘Wij woonden op onze zendingspost dicht bij de kraamafdeling en er ging bijna geen nacht voorbij of er ging een gehuil op. Dan wist je het weer. Of de vrouw is overleden, of het kind. Het hoort voor hen bijna bij het leven.’ Tegelijkertijd zie je een stuk veerkracht, volgens Nieuwenhuis. Dat moet ook, want het is vaak een strijd om het bestaan. Het leven gaat verder. Men kan niet lang stil staan bij lijden of verlies. Christenen beseffen te leven in Gods hand. Hij bestuurt het. 

Sudan

In Zuid-Sudan kreeg Nieuwenhuis te maken met een aangrijpende situatie. Er woedde een burgeroorlog. ‘Wij waren daar in een wat geïmproviseerd vluchtelingenkamp. Daar waren wat hutjes die de naam hut nauwelijks konden dragen. En er was een kerk. De mensen die daar gevlucht waren, met vrouwen en kinderen; het eerste wat zij deden was het bouwen van een kerk.’ Men sjouwde kilometers ver met materialen. Bij het gereedkomen van de kerk was de vreugde echter van korte duur. Een blikseminslag deed de kerk in vlammen opgaan. Men herbouwde de kerk. In die kerk mocht Nieuwenhuis spreken over de vossen die holen hebben, de vogels nesten; maar de Zoon van de mensen heeft niets waar Hij het hoofd op kan neerleggen. Zelfs geen steen. Nieuwenhuis zei: ‘Ik begrijp jullie niet. Ik kom uit een andere wereld dan waarin jullie wonen. Maar er is er Eén die jullie wel begrijpt en Die is erbij. Ook in dit lijden dat jullie nu ondergaan.’ Er stond een vrouw op en die begon de Heere lof toe te zingen. 

China 

Bijzondere herinneringen draagt Nieuwenhuis mee aan een ontmoeting met ds. Tan in China. Hij ontmoette hem in een hotelkamer, eind jaren ’90. Tan bracht jaren door in gevangenschap. Nieuwenhuis vertelt over bijeenkomsten waar men werd gehersenspoeld. Tan zong dan ’s morgens geestelijke liederen. Dit had een functie voor ds. Tan, die daarover zei: ‘Dat was mijn geestelijke bad. Om dat ’s middags allemaal te kunnen doorstaan.’ Op één van de dieptepunten daarvan gebruikte de leider van de bijeenkomst ds. Tan als stoel. In de gevangenis evangeliseerde Tan. Dat bracht hem in de problemen, hij werd opgesloten in een duistere plaats. Tan antwoordde de directeur van de gevangenis: ‘Als ik in dat hol moet, is dat niet uw wil, dan is dat ook niet mijn wil; maar dan is dat de wil van mijn hemelse Vader. Daarom en dan zal ik me erin verheugen.’ Samen met dominee Tan en een andere broeder zong Nieuwenhuis het lied: ‘Amazing Grace’. 

Nieuwenhuis leerde van deze ontmoetingen om het leven meer te bezien in het licht van de eeuwigheid. ‘De toekomst die aanstaande is. Petrus zegt: “Wij verwachten een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waarop gerechtigheid woont.” Je ziet zoveel onrecht, dat je daar inderdaad naar uit gaat zien.’ Nieuwenhuis leerde van christenen wereldwijd om het leven meer te beleven als een kind in Gods handen. 

Kijk hier de bijdrage van Gert Nieuwenhuis op Geloofstoerusting waar dit blog op gebaseerd is.