Het volgen van Jezus stelt zware eisen aan ons, stelt ds. D.J. van Dijk bij een belijdenisdienst in 1954. Hij wijst de nieuwe lidmaten op het belang van overgave, gehoorzaamheid, beslistheid en standvastigheid.
Belijdenis
In de belijdenisdienst, een jaar na de ramp van 1953, geeft ds. D.J. van Dijk de gemeente van Sint Annaland onderwijs over het volgen van de Heere Jezus. In vier kernwoorden werkt hij dit uit, zoals we zagen. Overgave, gehoorzaamheid, beslistheid en standvastigheid. In deze aflevering staan we stil bij overgave en gehoorzaamheid.
Overgave
Het eerste wat volgens ds. D.J. van Dijk nodig is bij het volgen van de Heere Jezus is overgave. “Zo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf, neme zijn kruis op en volge Mij.” Wanneer we Jezus willen volgen moeten we dus afstand nemen van ons eigen begeren en willen. Volgen, dat is zichzelf kwijt raken, overgeven aan Hem, die voorgaat.
Petrus was een man die tot hiertoe altijd graag het haantje de voorste geweest was, maar nu moet hij achteraan komen. Jezus gaat voorop. Maar dan stelt Jezus ook de weg vast, die we gaan moeten. Niet wij gaan onze weg, maar wij gaan de weg van de Heere. En die weg is geen gemakkelijke weg. Zijn weg was een weg van zelfverloochening en dat moet ook zo zijn voor elke volgeling van Jezus.
Wie Jezus wil volgen, moet al wat hij heeft, bezitten als niet bezittend. Niets mag hem in de weg staan. Zelfs wie vader of moeder liefheeft boven Hem, is Zijns niet waardig. Dat afstaan van ons zelf en het onze is zo moeilijk. Een mens is daar uit en van zichzelf niet toe in staat. Van nature wil een mens niets afstaan. Hij wil alles voor zichzelf houden en zichzelf handhaven.
Die zelfverloochening moet dan ook geleerd worden in het volgen van Hem. Daarom moet iemand die achter Hem aan mag gaan, altijd afgebroken worden.’
Gehoorzaamheid
Het tweede waar ds. D.J. van Dijk op wijst is gehoorzaamheid bij het volgen van de Heere Jezus: ‘Volgen is alleen mogelijk als we leren gehoorzamen, leren luisteren. Hij roept. Wij moeten leren luisteren.
Daar zijn veel roepstemmen in de wereld. en die vele roepstemmen in de wereld kunnen soms zo luid en krachtig zijn, dat we die van Jezus niet horen. Ons hart is van nature ook niet afgestemd op Zijn stem. Een mens luistert liever naar de stem van het eigen hart en naar de stem van de wereld, dan naar de stem van Jezus.
Wij mensen praten zelf altijd zo graag en hebben geen tijd om te luisteren. Maar wanneer Jezus, met Zijn Goddelijke Geest, Zijn woord ingang doet vinden in onze harten, dan pas gaan we luisteren. Zo was het immers ook bij Lydia. God opende haar hart, zodat zij acht leerde geven op het Woord van de apostelen. Maar elke keer weer opnieuw moet ons hart voor het Woord van de Heere opengebroken worden. En omdat we zo slecht luisteren is er zoveel hinken op twee gedachten, is er zoveel besluiteloosheid en aarzeling.
We luisteren ook vaak meer naar de stem van de verleider dan naar de stem van Jezus. Ook de verlokkende stem van de zonde kan ons van nature meer bekoren dan de stem van Jezus: “Och, wat geeft het nu, een keertje maar,” zeggen we dan. Het kost strijd, die eigen stem en de stem van de zonde het zwijgen op te leggen. En deze strijd blijft maar doorgaan. Daarom moeten zij, die door genade hebben leren luisteren, steeds weer bidden: “Neig mijn hart en voeg het saam, tot de vrees van Uw Naam.’
Dit is deel 3 van een serie over Jezus volgen, aan de hand een preek van ds. D.J. van Dijk bij het afleggen van openbare geloofsbelijdenis. In het volgende deel gaan we in op de besliste keuze en de daarbij behorende volharding.
